Nokta Ve Son

Karanlık gözlerde yitip gitmişim...

Aldırmıyorum.

Yürüyorum öylesine

Bastığım yeri görmüyorum

Yine aldırmıyorum...



İçimdeki öfkeyi bastırmaya çalışıyorum

Sinirliyim.

Öfkemi dışa vuramadıkça

İçimden kahkaha atmak geliyor.

Gülüyorum

Gözlerimden yaşlar akıyor

Sakin olmalıyım

Ama yapamıyorum.



Yardımcı olmuyor

Aynada yansıyan yüzüm

İçimdeki nefreti susturamıyorum

Dinmiyor acım

İçimi kemirip duran

Beynimi kaplayan

Kanırtan...



Yeni yüzler arıyorum

Yer değiştirecek

(Saklanacak)

Sakinleşemiyorum



Yazıyorum hiç durmamacasına

Son noktan olmayacak

Bu gün...

Son noktam olmayacak!

Biliyorum!



Okuyorum

Doğru kelimeyi bulmak için

?'Karanlık'', ?'Buzlu Aydınlık'',

?'Zulmet-i Beyza'', ?'Neş'e'',

?'Hayat'', ?'Su'', ?'Güneş'', ?'Ateş'', ?'Toprak''

?'ŞEYTAN''



Sonu yok biliyorum

Sonu yok sonumun

Sonsuzluğumun

Yok oluşumun ve var oluşumun

Sonu yok ağlayışımın.



Büzüştüğüm odanın ücra köşesinde

Lacivert kazağıma damlayan

Sarı gözyaşım

Hayatım kadar savruk

Ve akışkan

Ben, ben olmaktan çıkmışken.



Küçük bir kuş olmak istiyorum

Özgür ve

Hesapsız ve yersiz

Ve yurtsuz.

Kanatlanıyorum...



Saygısız ve sorumsuz

Küçük ve büyük

Üzgün ve mutlu

Yüzsüz ve arsız

Kötü ve daha kötü bir

Ben olmak istiyorum.



Çiziktirdiğim kelimelerden biri

Olmak istiyorum.

Açık seçik ve anlamsız...



Kaybolduğum dehlizden

Çıkmak istiyorum

Işığı görmüşken

Beyaz ve karanlık...

Üzgün bir fotoğraf

Karesinde ben!



Yabancı şehirlerde

Kaybolmak istiyorum.

Evimde hissederken

Ve

Kendime yabancılaşmışken...



Sesim yükselirken ve

Yükseklerden düşerken

En yükseğe çıkmak

İstiyorum.

Kimsenin erişemediği yere...



Yok olmak istiyorum

Anlamsız ve boş gözlerde

Hiçliğimin doruk noktasına doğru...



Akıp giden hayatı

Kesip atmak istiyorum orta

Yerinden

Ki

Hayat dursun

Dursun zaman

Dursun insanlar

Dursun dünya...



Sonumu yazıyorum

En sonumdan sonra...



Son nokta(n)m oluyorum.





15?16 Kasım 2007