Nostalji

Hani, bir güneşli baharı olurdu İstanbulun;
Boğaz sırtları erguvan rengi
Ve masmavi bir rüzgâr eserdi denizden ince ince
Ve bir ılık yumuşaklığı vardı ellerinin;
Ürperirdim ellerime değince...

Yaşım; işte, o yaşlardı, toydum,
Severdim; ekmek gibi, su gibi sevmeye mecburdum.
Ve bilmediğim bir tadı vardı dudaklarının;
Tattıkça acıkıyordum...

Sonra, yıllar girdi araya,
Evlendik, çocuklarımız oldu-şiirlerdeki gibi-,
Kötü bitmedi hikâye, ayrılmadı yollar
Fakat
Ne bende o kaynayan kan,
Ne senin ellerinde o ılık yumuşaklık,
Ne Boğaz sırtlarında erguvanlar var...

Ünal Beşkese (1988)