Nuh'un Gemisi Yürekli Adam

Gözlerin;
Gözlerin vardı kara kara
Kömür ateşi bakardın
Ben yanardım soğuğunda
Ilıman iklimler düşlerdim yaslayıpta başımı ,saklandığım bağrında
Sarıl desem, yak desem
Yakardın da kendini
Kendi harında kavrulur da, kıyamazdın sen bana.
Ah sen var ya,
Gözünü budaktan sakınmaz
Gözün gibi bakardın aşka
Hazırdın ya kendini fedaya
Kıyamadım ben sana...

Savaşların vardı içinde senin
Toplu tüfekli
Ve hep kendinle kanlı bıçaklı.
İçindeki çocuğu öfkeyle besler büyütürdün
Tüm yaşanmışlıkların acısı sağ cebinde;
Yine gözlerinle vururdun geleceğini ,yarınsız kalacağını bilsen de.
Ben içimde eksik bir çocuk,
Direnirdim büyümesin porselen bebeğim diye,
Yarın biriktirip mutluluk adına
Savurup eteklerimi, şarkılar söylerdim güler yüzlü sevdaya.
Deseydim; bırak kurşun askerleri,dök denize,
Yık betondan kaleleri hiç büyüme!
Legodan kırmızı çatılı evler yapardın benimle
Yıkılacağını bile bile...
Bilirdim sen büyük hayallerin adamı
Kırmadım hayallerini
Kıyamadım sana
Söyleyemedim ki...

Hudutlardan geçtim gittim senden
Bilmediğim topraklara ektim yeşermeğe yetkin umutlarımı
Başka aşıklara çiçek açsın diye.
Gel benle desem; gelirdin bilirim
Nuhun gemisi kadar büyüktü yüreğin
Benimse darı tanesi kadar cürmüm.
Gelirdin;
Tüm hayallerin ardında,ceplerinden düşerdi kurşun askerlerin
Düşerdi omuzların
Benimle gelirdin...
Kıyamadım ki sana,
Yalnız gittim...