Nuh'un Tufanı

kırlarda açan kırılgan çiçek
tek başına
kimse görmese de
duruyor orada

yaşadığın hayat
ser ve sefil değil
bukalemunlar
ışığa dönerken renklerini

sonsuzluğun muhakemesinde
yalnızlığa mahkum
kefilsiz kefaretsiz
taammülden yaşamaya
niyetin budur bedeli
sızlanma sakın
ödeyeceksin

son sözlerin
ayaklara sıkıldığı
kuru sıkı bir dünya
sen yine sus
en hırçın tufanlara
açıldığın tekil seferinde
kıyılara bakmadan
kırıp pusulaları
açıl yıldızlara

serpiştirip en nazenin
nameleri, savur;
kalbinin fısıldadığı
tekin sırlarda
kaderinin
coşkun alaboralar var

var coş o zaman
tıkayıp kulaklarını
sahte soykırımlara
durma sakın
korkmadan yılmadan,
dayanıp koltuğuna kaderinin
sen
en uzaklara koş

hedefin bilinmeyense
bundan kötü olacak değil ya

02.07.2012