Nükleer Savaş

Seni düşündüm tabiat ana.
Ne bir damla yağmurun yağmakta,
Ne bir kuş, kelebek uçmakta...
Arı konmuyor, çiçeğine
Rüzgâr şarkı söylemiyor artık...
O telaşlı orman bile suskun
Sincap yorgun, yılan bitkin...
Orman kralı aslan bile
Kükremiyor artık.

Deniz ürkek ve sessiz
Dalgalar vurmuyor kıyıya
Korkak bakışlı martı
Çekilmiş sanki kovuğuna.

Susmasın, ağlasın bulut,
Essin, yıksın deli kasırga
Bir daha ötmeyecek bülbül,
Konmayacak gülün dalına.

Açamaz dağında nergis, çiğdem
Çobanlar getiremez sürüsünü ovaya
Keklik yerine baykuş öter dağında...

Meyve veremez ağacın,
Kurumuş bahçelerin, bağların
Uzamamış kısa kalmış kavağın,
Kaybolmuş adına yazılmış tüm şarkıların.

Çizemez artık kimse resmini
Bağını, ovanı, dağını...
Renklerini kimse göremez
Alını, yeşili, sarını

Ne o... ağlıyor musun, Tabiat ANA?
Sende istemezsin böyle olasın.
Boş bir yer, boş bir dünya
Bende istemedim aslında
Sadece düşündüm;
Bir savaşın sonunu...

Üzülme Tabiat ANAM
Yeni bir canlı, yeni bir bitki...
Hem doğacak, hem ölecek
Yaşam kavgası bu...
Sende başlayıp yine sende bitecek...