Nursuzluk Makamı

Karanlıkta korkardın ya tek başına
Şimdi ben de korkuyorum elim sarılınca boşluğa
Ben alıştım, diyorsun
Keşke ben de alışmasaydım
Müzik, kahve, çikolata diyorsun acılarını gizlemeye
Bense akşam güneşi batarken yeni kesilmiş çimlerin kokusunda
Yudum yudum katıp içiyorum anılarımızı kahveme
Tek tek topladığım gibi eşyalarımı senden
İğde kokuları eşliğinde düşünüyorum
Sen, alıştım, diyorsun
Keşke ben de alışmasaydım
Kendimi ne zaman toplayabileceğim sensizken?
Ne zaman kurtulacağım bu nursuzluk makamından?