Nüsha

Rüzgârlı Aralığın köz parçasıyla dövünen
İnce sızıların yokuşuna uyandık.

Aynıydık
Giderken bırakılan nüshalarda
Ve dalgınlığın atlarla yarıştığı
Derin akşamların hüzünlü
şiirlerinde

Yağmur sesiyle irkilen sancıların yüzünde
Bir yarım sıcak
Aç bir bulut sözcüğü sanki
Gecenin avuçlarında uzaklar
Üşüyen yolların beyazında
Çocukluğum oynarken
İçimde yıldız konukları
Bir sabah ’a

Aynıydık
Gözümün merceğinde o kısa davetler
Nehirler kadar derin kısraklar
Nazende kıyıların uzağında
Duygu dolu ikindilerin gurbeti
Sessizlikle dökülürken.
Toprak ve insan
Çiçek ve yağmur
İçindeyim yılların
Düğümlü zincirlerin gümüşünde
Işıltılı avuçlar
Öyle öpülesi aydınlık