Nzeli (gitmeden Sen...)

Arnavut kaldırımlı taşlarımın boşluğunda seviyorum seni,
Arabaların camlarına düşen cemre'de,
Duvarların serinliğinde,
Gecemin parlayan asfaltında ve toprağımın her kokusunda.
Caddelerin yalnızlığında çekici kılınıyor sensiz yalnızlığım,
Lambaların yüksekliğinde seviyorum seni ve uzaktan geçen lastik seslerinde.
Sarılıyorum sana sıklığında ağaçlarımın,
Örtüyorum üzerini topraklarla senin
Üzerine yağmur bulutlarını serpiştiriyorum bir daha ki bahara çıkmak üzere,
Yüzükoyun uzanıyorum sana,
Ve sonra toprağa parmaklarımı saplıyorum,
Gitmiyorsun altımdan
Toprak gitmiyor.







Nzeli : Lazca'da "verimli toprak"