O

( O Anlattı kalemim kustahça yazdı, ben ise utanmadan ağladım...)



Kanıma karışmış mikrop gibi
Damarlarım Kirli nefesleri kusuyor ?yüzüme-
Günaha binlerce kez tövbe etmiş rahibeler gibiyim
Morarmış göğüs uçlarımdan asılmış hayat
İrin sağıyor deştiğim ağaçların ağzına


Ve?
Defolu yalnızlıkları giydirip
Kadınlığımı bırakırken karanlığın kollarına ?utanıyorum-
Kaç adamın dikenli gövdesinde örselenmiş
Annemin etinden kopan bedenim


Oysa;
Bir zamanlar güneş gibi tek renk yanardı tenim




Kibirli iblisler eteğimin altına saklanıp
Fare gibi baldırımı kemirirken
Kirpiklerim gözlerime çivileniyor ?ağlıyorum-
Kalbime düşen sevda tohumlarını
Yeşermeden köklerinden kazırken
Sözlerim tüm dinlere uzak



Baban öldü dediklerinde- kıyameti gördüm-
O günden beri aç köpekler gibi ruhuma saldırıyorum
Ve dilimin üstünde ekşittiğim kelimelerle
Hala arsızca dünyanın tepesinde
Kanatları yırtık melek gibi
Tanrı?ya meydan okuyorum


-Ne olur- dokunmayın artık!
Ateşim çocuklarımı yaktıkça ben yaşıyorum