O
Uzaklardan gelen yolcuyu misafir etti,
Aşını paylaştı,
Döşeğini verip taşta yattı.
Allah bu yüreği o bedende yarattı.
Yolcu sabahın ilk ışığıyla uyandı;
Kalktı etrafa baktı;
Seccadenin üzerinde bir ölüye rastladı.
Tan aydınlığa varırken, O nihayete varmıştı.
Yolcu sustu, sustu ve ağladı...<?>
Bence cok özel bir siir:)👍
Vay canına!
Düşündürücü bir şiir idi.
Teşekkür ederim.
kısa hikaye gibi..
güzeldi
tebrikler