O An

bir istiklal turundan sonra..
rahatladım sayılır...

şimdi akşam oldu..

beyoğlu'nun dar sokaklarında
küçük bir binanın camından dışarıyı izliyorum.

sokağın sarı lambası
ayrı bir sessizlik katıyordu cihangire..
arka mahallelerde ki barlardan gelen müzik sesi!

herşeyden uzak olduğum an
işte o an..

işte o an
sen
mektep
annem
babam
sorumluluklar
gelecek
arkadaşlar



kendimi susturamıyorum!
arkadan bir de müzik sesi geliyor..
tanımadık yüzleri görüyorum..
çıkmaz sokağa girmiş insanları..
kiminin gözlerinde şüphe..
kiminin gözlerinde ürpertecek kadar soğuk bakışlar..
derince bir nefes alıyorum..
camdaki fesleğenimi kokluyorum..


sonra içerden bi ses..


biraz zaman sonra
elime yeni başladığım kitabım
üç dört sayfa sonra sıkılıyorum..


işte sabah oldu.
saat 07:30
alarm sesi
siren sesi gibi tüylerimi ürpertiyor..

sokakta yine aynı sessizlik.


şimdi otobüsteyim..
bu sese bayılıyorum..
insanların uğultuları..
trafikteki arabaların sesleri..

okul,ders,arkadaşlar..
ve yeni bir dert daha!..
yeni bir mutluluk daha..

...

sonunda sokağa canlılık gelmiş..
çocuklar,kadınlar vs.

ve yine kendi sesimi dinlediğim an..
sokağın lambasını kendime ay ışığı yaptığım an!

benim Ay'ım da sokak lambası olsun..
ne olur sanki!