O Bendi Aslında

Yaşamak mı zor yoksa şiir yazmak mı
Görmek mi gerek dünyayı yoksa bakmak mı
Gitmek mi zor kalmak mı
Yoksa
Yoksa
O yoksa yaşamak mı ?


İnsandı O;her şeysiz,çırılçıplak yalnızlığında
Tek başına
Elleri küçücüktü O'nun
Gözleri büyüktü,o her şeyi gören rengarenk
Bazen kara çiçeğim olurdu
Bazen de sarı bir çiçek gönül bahçemde.
Kadındı O;gerdansız,kalçasız bir kadın !
Kadındı O;tapıncım,idolüm,Afrodit'im.
Kadındı O;yalnız benim Aspasia'm.
O bir katarın yük vagonu gibi dolu,
O bir okyanus gibi derin ve duru,
Akvaryumdaki balık gibi sessiz ve ürkek,
Kaktüs gibi dikenliydi bazen.
Piton kadar güçlü,katır kadar inatçı,
Akrep kadar tehlikeliydi aynı zamanda.
O bir taş kadar sert
Bir gonca kadar da yumuşacıktı .
Pamuk gibi,kadife gibi yumuşacıktı O.
O tehlikedeydi.
Tehlikedeki kadındı O.
Tehlikedeki kadın tehlikelidir aynı zamanda.
Olsun,
O benim canımdı.
O kadın benimdi velhasıl...

Dar gelen şehrin keşmekeşliğinde bunalmadan
Caddeler Boyu yol aldık önce kolkola aldırmadan
Bir poliüretan gönderdik en markalısından
En cafcaflısından
Mutfağa
Ardından oturma gruplarını seyreyledik
Özgün bir desen bulup onları da gönderdik
Oturmaya
Sonra Pierre Cardin'e girip soyunduk
Baştan ayağa
Cicilerimizi kuşanırken boy aynasında.
Paşabahçe'nin kristalleri,kadehleri derken
Daldık kasaba,manava gün bitmeden
Zavallı taksici amadeydi emrimize...
Akşam oldu çağırdık misafirlerimizi
Koyulduk muhabbetimize
Fasıl şahane
Yıldızlandı gece
Ve içtik elinden kahve
Bilirsin kahve bahane

İpini toplarken gecenin o giz uçurtmasının
Uzaklardan sesi duyulurken hocanın
Kollarımda uyuyordu başın
Büyüktü aşkım ve aşkın...

Ya gözyaşlarım ?
İçime sinmiş bir küf ve rutubet kokusu
Yarısı karanlık
Yarısı aydınlık
Her şey karmakarışık
Dudaklarındaki kızılcık
Ve buğday ambarındaki dun yaratık...

Düşünüyorum
Düşünüyorum da
Gitmek mi zor kalmak mı
Yoksa
Yoksa
O yoksa yaşamak mı ?


Eylül 1996


(*)Bu şiir Nilgün ALEMDAR'a ithaf edilmiştir.