O Benim Babamdi

Müdür...
Öyle seslenirlerdi
Yirmi beşinde kar yağmış saçlarına
Mavi gömleği siyah pantolonu afili kemeri
Yumurta topuklu iskarpinleri
Yesil ceketi...
Müdür beyin yeşil kürkü
Marşı olmuştu
Salına salına gelirdi
Yeşilçam artisti ne idi ki?
O benim babamdı
Hafif çıkmış göbeği
Dalga dalga saçları
Çökmüş göz kapakların bal rengin üstüne
Pos bıyıkları gıdıklardı sarılırken
Kocaman elleri sıcacıktı dokunurken
O benim babamdı
Sessiz sakin
Ama dediği dedik
İlla ki son söz ondan çıkacak
Sofrası her akşam kurulacak
Bir çay bardağı rakısı mutlaka olacak
Dahası olmazdı
O benim babamdı
Fersiz gözlerin etrafında dolanan hain
Acımasız
Sarmış bedenini utanmadan
Yorgun bedeni huysuz
Uykusuz bırakırdı durmadan
Altı çocuk bir hatun
Bakakaldık ardından
O benim çınarımdı
Bıraktığı boşluk çok derin
Hiçbir zaman unutulamaz
Unutulmayacak
Gülen yüzü
Mavi gömleği
Afili kemeri
Yumurta topuk iskarpinleriyle
Yıldızlı gecelerde misafirim
Bizi bırakmadı
Bırakmayacak
Bırakmasın
Bırakma babam
Bırakma
:(