O Bizim Kavuşmalarımız

Daha az gülüyor,daha çok susuyorum,
sen gittin gideli
Ne gülmeyi çok severim ne de konuşmayı aslında.
Oysa sen hepsini yakıştırırdın bana.
Anlıyordun,mutlu oluyordum..
halbuki senin farkında olduğun,
benimse yalnızca en iyi bildiğim,
seni herşeylerden çok sevmekti,başka hiçbirşeyi değil.
Farkederdim,mutlu oluyordun..
Şiir yazamıyorum artık mesela,
yani; yüreğimin bir yerlerde birşey gelmiş olmalı başına ki ellerim kağıda,
yürek dilime küstü.
Anlam veremiyorum bu nasıl birşey ki cevap verebileyim sana.
Ne komik hep savunurdum,
öyle saçma şey mi olurmuş hiç kavuşamayınca aşk mı olur derdim,
başıma gelince öğrendim.
Ah benim gül güzeli yarim o bizim kavuşmalarımız mahşere kaldı...