O Eylül Sabahi Sen Gidince...

Umutlarımın bittiği yerde hayallerim cebelleşir oldu hayatla..
Hiç bir zaman yitirmeyecekti bu kalp o vurdumduymazı...
belkide bir eylül sabahı çekip gidecekti o uzaklara..
Yine acı verecekti bu kalbe,yine özletecekti kendini..
Mesafelerin içinde eriyip giden sevginin sonu olmayacaktı..
Gözlerini kaçırsan da kalbin benden kaçamaz..
O yollarda dimdik ayakta duramaz bedenin..
Bensizlik yağmur gibi damlar yüreğine hergün tane tane..
senden kalan hatıralarım deste deste hep benimle..
çözemediğim mutluluğun sırrı kalemimin ucunda...
Ufak bir çocuk gibi karalıyorum hala boş kağıtları
Duvarlarda anlam veremediğim şekiller
onca insan arasında hala boş bakışlar gizli.
Umutsuz değiller..peki neden gözler dolu?
neden hergün aynı sahneler yaşanıyor,gittiğin günden beri..
Oturduğunuz sokaktan artık geçmez oldum
Korktum anılardan,çaresiz düşmekten,üzülmekten..
Sana dair yazıları bulunca mutluluk hep benim oldu beni sevdi..
Sırrını çözemediğim bu mutluluk bendeki..
Asla vazgeçemeyeceğim asla kopamayacağım birdaha sahip olamayacağım..
Ara sıra bir duvar kenarında yalnızlığıma ağlarım
kimilerini kötüler fikirlerim..
Kimileri hediyesini alır iyimserliğimin..
Sen hediyeni çoktan aldın..
Kötü fikirlerim sana hiç yaklaşmadı,yaklaşamaz..
kalbimde bir gardiyanın var seni saklayan,koruyan..
O eylül sabahı geldi yine.. gidiyorsun..
Gardiyanın kelepçelerini usulca çıkardı.
kalbim ışığını kapadı...