O Kadına

Yüz üstü bırakıp gitmekti ölüm
Geride kalanları düşünmeden
Onun yerine de yaşamayı öğrenmek
Onun yerine de sevmek kendini
Şiddeti yüreğin kabını kıran
Deprem gibi yıkıcı ve ani

Ansızın uçup giden kuşlar
Gün ortasına uğultu döktü kanat seslerinden
Yer gök arasına sıkışmış bir bulut indi gözlerine
Acının dayanılmaz tevekkülünde yeşerdi
Geride kalışın dik duruşu
O kadın erteledi ağlamak için kaç nedeni varsa
Ömür gibi kısacık zamana sakladı
Omuzlarındaki onca hayalin enkazını

Kuru bir tebessüm görkeminde
tek kelime bozdu suskunluğu üç günün ardından
Tek kelime koptu dudaklarından çocukları adına
'Gitmeliyim '

Kaldığı yerden kalkmaya
Ne çok neden vardı
Tutunmak için hayatın şah damarına
Ve kalanlar...
gidenleri anlamayacak kadar çocuktu

Daha
Tek başına uyanacaksın uykulardan
Anlatacaksın her rüyanı unutmamak için
Sabahın ilk ışıklarına
Kaç soruda ağlayacaksın kim bilir
Üstelik kimse reis demeyecek artık sana
Donuk bir gülüş bırakacak belki de yaşadıklarına
'Geçip gidecek kirpiklerinin arasından'

O seni hep cennette bekleyecek...