O Kırmızı Denizin Balığı

Yüzeyinde allı pırıltılar
Sürükleniyor bir yelkenlinin peşinde;
Yitik bir sandalın kırık dökük kırmızı küreklerinden
Güç almış bir akıntıya direnir gibi...
Ay dönükse yüzüne,
Korkuları geri adım zihninde
Özlemli bir hoşluğun
Naftalin nefesinde girdapları soluyor...

Bilinmez bir hazanın
Silik baharına,
Yazmayı unuttuğu ne varsa
Sımsıkı tutuyor yüzgeçlerinde...

Aldırmaz bir boşluğa,
Sunulmaz bir açlığa,
Yıkılmaz bir korkuya,
İnatlaşmış kabuğuyla
Laciverde bürünmüş saydam bir dalganın
Savrulmuş köpüklerinden haykırıyor
-Ben kırmızı denizin balığıyım-

Kucağında hasretin yılgın yaşları
Umudun son gölgesinde
Büyüyor...
Sonsuz bir noktanın direncine
Solmaz bir yüreğin gel-ine
Olmaz bir yaşamın git-ine
Bekleyeni bekletmeden
Beklenileni ürkütmeden
Adını yazıyor...

Binlercesi içinde ?'ben'' olma savaşında
Büyük olmanın ruhsal bunalımını
Küçük olmanın içsel döngüsüne katıp
?'Kendi'' olmak istiyor...

Al suların efendisinden çalıyor
İstiridyenin hediyesi inciyi
Heybesinde heyecan süngüleri
Kırmızı sahiline yüzüyor...

Var olandan geçerek,
O günü dileyerek
Solucanlı oltaların çekim gücünden
Sıyırmış narin bedenini, al kayığını arıyor...
Pahası susuz kalmak seçiminin
Kararlı hava kabarcıklarında
Gönül gözünü seyreyliyor...

O kırmızı denizlerin
Kırmızı balığı,
Kıpkızıl sahillerin
Albenili tinsel arayışı...

O hayalsi bir yorgunluğun
Gerçek son vurgunu...