O Ya

candı canan dı ilk göz ağrısıydı
babası sevinmişti
adına maşallah demişti
kara kaşlı kara saçlı idi
annesinin meleği
gençlik sevdasıydı

babası yok iken koparırdı kızıl kıyamet
çalışmalıydı çekmesinler diye sefalet
büyüdü çile ile annesine arkadaş
okudu şansı yaver gitmedi
kardeşlerine baktı yüzü hiç gülmedi

seveni varmış sevdireni
daha yirmisinde gurbet treni
bindi ki ne binme giymişti beyaz kefeni
gülermi yüzün yaban ellerde
tanımazdın gurbeti

bir sevdaya yalan sevgiye terk ettin aileni
yanmazmıydıı sanırsın ana baba kardeşler
beşi biryerdeydi altın zincirde
kıymet bilinmedin yaban ellerde
dönüş yok artık dedin ve gittin

kavgalar ederdik hani hatırlarmısın
sarelle ve sana yağına
dayak yerdik ya verdiğimiz yavan ekmeğe
gitme demiştim asker olanda

beklememiştin kahretmiştin
üzülmüştüm küsmüştüm
demiştin ya sevdim diye
bilmemiştim aşkın körlüğünü
açılmayan kör düğümünü


şimdi annesin anladın annenin feryadını
babanın sana nasıl yandığını
hayata tutun bırakma varlığını
göstermesin sana hiç bir şeyin acısını

bu şiirim ablama armağanımdır
içimdeki acısı bende saklıdır