O Yol
Tertemiz düşlerimiz,
Uçsuz bucaksız hayallerimiz
Çocukluğumuz...
Emekle
Yürü
Koş
Ve derken okul
Bitmez artık telaşımız...
Gençliğe atılan
İlk adım
İlk asiliklerimiz
İlk aşk
İlk öpüş
Sonra ?'Samanlık Seyran''olur muş'a
Tokat gibi ilk cevap
İlk terk ediliş
İlk ihanet
İlk sarhoşluk
İlk yalnızlık...
Ve sonra
Değmezmiş ulan deyip,
Yaşama asılışımız...
Askerlik
Gelinlik
Damatlık
Nişan, düğün
Çocuklar, çocuklarımız
Onların sorunları derken
Geride ?'Bir varmış bir yokmuştan''tan
Kalan koca bir ömür...
Ve artık;
Az biraz erken yolcu ettiğimiz
Dostların sayesinde
Yavaş yavaş,
O yola alışır adımlarımız...
o yola alışır mı adımlar?...geri geri gitmek ister çoğunlukla...
Özetle ne güzel anlatmış sınız insanı.. Ömür bir kalıp aslında farkına vardıkça elde var hüzün....
Sade ve naif bir anlatım....
Saygılarımla... 👍👍👍👍👍