O Zaman -2-

_ En uzak yollara gitme
yada sükut yoldaşım olduğunda okşama şakaklarımı
o zaman
yöneliyor binlerce soru anlamsızlığa.

Çizdiğinde karanlığı yüreğime sıcaklığıyla ellerinin
umarsız ve yontuk düşlerimde
birde o sitemkâr gülüşünle
mutluluğumun hayali kapkara duruyor bu tuvalde
o zaman
sanki ölümü bölüşüyoruz gözyaşlarında.


_ Sana yaklaşmak için
ufuklardan yalnızlık korkusu boy veriyorsa içimde
o zaman
sanki bakışında seyrederim güler yüzlü bir gün ışığını.

Sımsıkı kapandığında tüm kapılar üzerimize
anladım ki yüreğimizi kiraya verip
düşman yaratmışız hiç yoktan içimizde
o zaman
hiç belirmese de umut
bir yağmur tadıyla sarıyor yüreğimi ismin işte.

Ve rüzgar gibi yalayıp geçtiyse buğulu bakışların gökyüzünden
eş olduysa adlarımız
bil ki sonbaharımızdayız
o zaman
arada düşen yaprakları tekmelemek gibi pişman...