O Zaman

_ ya en uzak yollara gitme
yada sükut yoldaşım olduğunda şakaklarımı okşama
direnç anlamsız oluyor o zaman

o zaman yöneliyor binlerce soru durmadan anlamsızca
çizdiğinde karanlığı yüreğime ve sıcaklığıyla ellerinin
umarsız ve yontuk düşlerde

o eski gülüşünle kollarını bana uzattığında dostça
mutluluğumun hayali kapkara duruyor
o zaman sanki ölümü bölüşüyoruz

_ sana yaklaşmak için
ufuklarda yalnızlık korkusu boy veriyor içimde o zaman
senin bakışınla seyrederken beni güler yüzlü bir güneş ışığında

sımsıkı kapansa da bütün kapılar yüreğimizi kiraya verip
düşman yaratmışsak hiç yoktan içimizde
o zaman hiç belirmese de umut

bir yağmur tadıyla sarıyor yüreğimi ismin işte
ve rüzgar gibi yalayıp geçiyor buğulu bakışların
eş oluyor adlarımız o zaman

arada düşen yaprakları tekmelemek gibi