O Zaman Yakışırdı

susarken
ki dudaklarım
çürük bir tat yılıştırıp çehremin gün aşımına

bir gece daha başlıyor
efkarı zamana

içmeli mi
tekbir mi getirmeli yoksa

kulağımda ıssız uğultular
kıbleden kaçışan omuzlarımı çekiştirirken
şehrin dağlarına

avuçlarımda ömrü kısaltan fallar
kahve telvelerini tükürürken patikalara
derin bir masal anlatıyorum içime

kimim ki
neden düştüm hayatın rahmine
neden çıplaktım

kim giydirdi
bu kirli esvapları

ısısızlığım bağdaş kurarken
çakal sofralarına
haram lokmaları bölüşürken içimi bunaltan gözlerim
kör olsaydı

sağır memleketin
kulaklarına sizi dürtmeyen
avuçlarım ezileydi kızgın bir örste

belki
ölüm o zaman yakışırdı
soğuk bir bedene

şölenle gömerdim kendimi
o eşsiz kubbeye...