Ocağımdaki Hasret

Benim hayallerim var
Rüzgârını geçerken gecelerim
Soğuk girer açık penceremden
Bir düş üşür pervazımda
Saksılarıma ayrılık düşer
Yalnızlık tüttürür dumanını
Perdemden süzülür umutlarım
Yatağımı aydınlatır
her bir heyecan,
her bir nefes


Suskun kaldı
kalemim tüm yaşananlardan sonra
Hangi baharda yitirdim hasretimi
Hangi saatlerde ısındım ellerinde
Düşler dokunurken geceleri tenime
Susadım kan ter içinde.
Uyandım.
Yorgun bedenim.


Kırbaçlar geziniyor alnımda
Bir yağdanlık gibi içeri süzülen güneş
uzak bir ayrılıktan sonra kavuşur gibi
gözlerimi kamaştırıyor.
Hasret bitmez ocağımda
Yankı yankı adım atar yüreğim
Gözyaşlarımın mesaisi bitmeden
yitip kalır şiir
Soluğum düşer
penceremden giren güneşin üzerine
Isınır içim.

02 MART 2012