Ocağın Tam Dokuzu

Ocağın tam dokuzu.
Saat yokluğunun soğukluğu.
Zifiri bir umutsuzluk,
Gözlerimin önü alabildiğine boşluk.
Ellerim ellerinin yokluğuna hala yabancı.
Beynimin içinde bitmek bilmeeyen bir sancı.
Saçlarının kokusu terk ediyor omuzlarımı yavaş yavaş.
Sigaram ha bitti ha bitecek.
Önümde bir resmin, aklımda gülüşlerin.
Soğuktan titreyen ellerimde bende kalan son şeyin;
Rüzgarın bile benden almak için debelendiği saç telin.
Mantığım ve kalbim dur durak bilmeyen bir savaşta.
Gözlerimden taşan bir damla hala yanaklarımda.
Erkekler ağlamaz derdim hep.
Öyle ya nasıl da ağlarmış...