Öcümü Al Hüznümden

öcümü al hüznümden
düş aynalara gülümsedim hep
buğulu cama çizilen, gülen surat gibi
bilmiyor kimse
gerçek kahkaham kaç milim
öcümü al hüznümden
avcumu sıkmışım, çöz o parmakları
yıllar var ki kırgınım, ağlayamıyorum
aşka mahrumiyete, mahkum edilmişim
çöz zincirlerimi
prangalarımı çöz
yürüyemeyeceğim bir zaman
konuşamayacağım
dokunamayacağım
öcümü al hüznümden
kulağıma parolayı fısılda
aşkı öğret bir sözünle.....

18 Aralık 2009 508 şiiri var.
Yorumlar (17)
  • 15 yıl önce

    👍harika

  • 15 yıl önce

    Kaleminiz yüreginiz zeval görmesin.sayğılarımla.

  • 15 yıl önce

    aşk nefretle bir ihtiras ..diyorum ..zıt ve stem çagrıştıran ..ve gün boyu ve aylar boyu ve yıllar boyu, süregelen çözümsüzlük,,

    suyunu havasını soluyoruz'ya ..yani beraberce..fakat bazen bir yabancı yani iki insan ...,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,neyse kafanızı karıştırmayım ..şiirinize atıf etmek istedim ..hoş ve güzel,di saygılar

  • 15 yıl önce

    Aşkın bi kitabı bi öğretmeni olmaz ki dimi ama o yasanır ve öğrenilir.Şiirin çok güzel olmuş nilgün hanm.begenıyle okudum her şiirniz gibi...meltem👍👍👍

  • 15 yıl önce

    İnsan

    Hep ararım bu muammayı, İnsan. Bir dolu fırtına geçer üstünden, İnsan. Kaç kulaç attım yüzmeyi bilmeden içinden, İnsan. Hep derin bir yerlerde kat kat hüzün, İnsan. Binlerce katman sevinç ki, İnsan. Sonra çok çok daha içine kendine kapanan büyük kapı, İnsan. Bu her bir kapıda bekleyen daha bir yokluk, İnsan. Kendi bencilliğinin parçaladığı varlık, İnsan. Hiçbir şeydir tek bir insan, Eğer mutluluk, sevinç ,huzur Bilimum tüm güzellikler Ne kadar sende varsa O kadar dağıtırsın. Sen ne kadar aşksan, Etrafa dağıttığın kadar aşarsın kendini. Öncesi sonrasını bilmem, İnsan dediğin şey Böyle derin bir şey.