od
Ardı ardına sıralıyorum tüm düşlerimi
Kapılarım hep farklı odalara açılıyor
Sessizlik boğarken kanımı
Kanlarım her yere saçılıyor
Tüketiyor ruhumu bakışlarının gölgesi
Amansız bir aşkla yoğuruluyor kalbim
Duyulurken semada bir ney sesi
Yalnızlığımı da alır buralardan giderim
Takatim yok artık dayanmaya
Sahipsiz kalbim atmaktan yorulmuş
Alıştım ben kor ateşlerde yanmaya
Ama senin ateşin yüreğimi yakmış, kavurmuş
Kimsesizliğin avuntusu işliyor avuçlarıma
Yaşlar fışkırırken gözbebeklerimden
Bir hüzün çöküyor artık bakışlarıma
Karanlık yükselerek geliyor göklerden
Çığlık çığlığa bir acı bu dayanmaya çalıştığım
Yorgun bedenime süratle işleyen
Ararken bulmaya bulunca kaybetmemek için uğraştığım
Serzenişlerin en beteri,gözlerimden düşen
Açarken baharda papatyalar
Terk eder miydi bizi gül kokusu
Oysa ötmeyi bırakmamıştı henüz kanaryalar
Nasıl ayırabilirdi ki bizi ayrılığın korkusu
Temiz,tertemiz bir gölgem vardı benim
Kokusunda seni bulurdum kimi zaman
Bilsen gölgemi bile nasıl özlerim
Sensizlik sevdiğim ölümden yaman
Güneş gibi parlayan gözlerin bana bir daha baksa
Başka bir şey istemem şu fani dünyada
Kokun her yere o eşsiz güzelliğini saçsa
Gocunmam yanmaktan harladığın odda
Od: Ateş
Teşekkürler. 🙂 🙂
Güzel bir şiir okudum. Kalemin solmasın.