Odamda Yalnızlığımı Büyütüyorum

odamdayım
yemekten şimdi kalkıp geldim
pilavın tuzunu fazla koymuşum
yaptığım yemeği yiyemeden döktüm
onun yerine bir çay koydum ocağa
fokur fokur kaynayıncaya kadar
sana...
sana yazacağım.

odamdayım
sabahtan beri kapalı olan perdelerimi yarıya kadar çektim
penceremi hafif araladım
nefes aldım sevgili
sen yokluğunda bile nefes alabiliyorum
ne büyük şans bu değil mi.

odamdayım
birazdan iş e gitmek için yola çıkarım
otobüs durağı evimin hemen karşısında
fazla yürüyüp de yorulmam hiç
tüm enerjimi sana harcarım
otobüste eğer ki boşsa en arka koltuğa
cam kenarına geçer başımı camlara dayayıp hayal kurarım
benim adım hayal üretim merkezi
ben hep seni düşünür yazarım

odamdayım
dur çayın altını kapatıp da geleyim
beklersin beni değil mi
beklemezsen,
en kötüsü beklerim deyip de bana yalan söylersen
bana yalan konuşma sevgili
ben yalanı sevmem.
bana yalandan bir seviyorum de yeter
başka yalan istemem.

odamdayım
keman dinletisini dinliyorum bilgisayarımda
ne güzel bir ses şu keman sesi
sanki senin sesin geliyor kulağıma
sanki sen konuşuyorsun bana:

best... sana ne
sana neee
sen ne karışıyorsun benim hayatıma

odamdayım
saat 19.57
sen nerdesin
geldin mi evine
yedin mi yemeğini
girdin mi internetine
açtın mı facebook unu
konuştun mu kankalarınla

odamdayım
odamda yalnızlığımı büyütüyorum
sen bensizliği çoktan unutmuşsun bile.