Odamdaki Yalnızlık

Gözyaslarım karıstı sensiz sabahlara
Kalbime söz geciremedigim bir
aksamda
Kapımı bir kez daha acıp kapatti o acimasiz ruzgar.
Evde yalniz oldugumu anlarmiscasina,
Yagmur suyu sızmaya calısıyordu yıkık dökük odama.
Ya sensizlik kazanacakti o gece
Yada hircin rüzgarın tek hamlesi ile kırılıcaktı odamda ki o zavallı pencere..
Ama hic umulmadık anda yagmur daha seri davranip odamı ele gecirdi sessiz ve sakince,
Ben ise;
Bütün bunlara yenik düşmemek icin odamda kalmayı tercih edip,
hızlı davranan yagmur damlalarına, hırcın rüzgara,sensizlige ve sessizlige
Karsı koyup savaştım mertce,
Bana yakisanda bu olmaz miydi sence?