Offf

Bu aralar of çekiyorum her an,
Yürürken,içerken,nefes alırken...
Yalnız sensizliğe of çekiyorum,
Başka hiç birşeye değil.
İçimde parçalanırken hiç duyulmamış şarkılar,
Gözlerimde sönerken zehirli dumanlar,
Öfkemi yere yatırmışken geride kalanlar,
Sensizliğe of çekiyorum.
Başka hiç birşeye değil.
Bilmem kaç yerinden bıçaklanmış gibi,
Uçurumlarda parçalanıp yok olmuş gibi,
Sorgusuz sualsiz vede azrailsiz!
Ruhumu teslim etmişim sanki.
Offf!..
Sendeki bensizliğe,
Bendeki sensizlğe,
Yokluğundaki sessizliğe.
Bilinmez!
Hangi boş şişede bulursun bu avareyi,
Nadide bir şarapla raks eden rakıyım belki.
Hangi ayyaş hıçkırıkların sesindeyim kim bilir,
Belkide satırların arasında görürsün beni.
Sensizliğe of çekiyorum!
Parasızlığa,dertlere,kederlere değil.
Şimdi keşkelerin beline kuşaklar bağladım,
Solgun çiçeklere yeşermiş umut yaprakları sardım,
İmkansızlara imkanı olmayan ayrılığımızı anlattım.
Kolu olmayan bir asker gibi,
Sağır dilsiz bir şarkıcı misali,
Sen olmayan bir ben şimdi!
Sensizliğe of çekiyorum,
Başka hiçbir şeye değil..