Öfke

(Kendimden geriye
Düşümden gerçeğe
Usumdan yüreğe)


soluğum avucumda
hava aşk kesmiş
donuyor gözümden akan tuzlu sular
üşüyor anılarım aklımın zindanında
vedalara alışamamış sözcükler sol yanımda
kalbimi sıkıştırıyor ...


ışığı umut bilmişken geceydi yaşadığım
elektriksizdi içimdeki köyler
mum gibiydim kendine hayrı olmayan
eriyen bir bedenim artık
dokunma senin de yanar yüreğin...
bakma ruhumun çocuk yanına
yolcusun yazılan kitapta


dağınık öfkeler vurdu suratıma
içimde bitmeyen hesaplaşma
sıyrılıp giden gururumdur karanlıkta
akışını şaşırmış dizeler
her telden çalarım kalemle
oyunum Ankara havası bu gece


tel kopuk, kalem kırık
türküler sustu,şiirde sancı var
kırıklığı yalancı...



akışını şaşırmış dizeler
bu gece Ankara havası dilimde...
havada kar
yürekte yara Ankara


(Durduğu yerde sancı
Sancılı özde söz yalancı)