Öfkem!

Sen
Hayata dair
Yaşanmazı gerekenleri
Hüznün en koyusundan
Gözlerime emanet ederken ,
Ben ,
Yalın ve yanlız
Sensiz gecelerimde
Soguk odamın
Dağınık yatağımda
Karanlığa ...
Her göz yumuşumda ,
Sabahın ilk saatlerine kadar
Bu beden
Özleminle ölümü yaşarken,
Senin her gidişinden sonra
Bedenimin ,
En üç,ra köşelerinden
Sensiz sabahlarıma
ÖFKELERİM doğuyor ..!