Öfkem,içindeki Kötülükten Öç Alıyor.

ne yapsam ne etsem
kıymetim bilinmiyor
bir vefasızın ayağı
yüreğimi eziyor

oysa ne sözler biriktirmiştim
onu yücelltip büyütmüştüm
demek ki gözümde büyütmüştüm
değerim böyle mi görülüyor

saymayın dostlarım,saymayın
ne hece,ne uyak,ne nakarat
rastgele dizeledim kelimeleri,ipe
bende kalmadı ne hal,ne takat
sadakatım hiç bilinmiyor

bir söz,söylüyorum
bin ah işitiyorum
bende taştı bakiye
vefasız defterimi dürüyor

içine düşünce bu selin
boğulmadan yardıma gelin
ağlıyor,mahmur gelin
duvağımın karası,yüzümü kirletiyor

sırtımda küfenin külfeti
azdırıyor, içimdeki sıtmanın nöbeti
kapıldım gidiyorum,bahtımın rüzgarına
devirdikçe esintisi
tahtımın ayakları kırılıyor

şiiri bozdum,ölçüyü aştım
kabıma sığmadım,kendimden taştım
bakırmıyım,altınmıyım bilmem ayarımda
aşk'ın terazisi bunu ölçmüyor

oldum derdimden verem
al bu derdi birazını sana verem
çok çekmiş,bu yüzden aslıyla kerem
benim aşkım,onlara yetişmiyor

içimde kalmadı,sayfaya aktım
vurgun yedim ben dibe battım
bu aşkta çaylakmışım
hayat tecrübeyle hala sınıyor

anlattım derdimi denize taşa
çekilmez dertler geldi bak başa
başlıyor kalp,her seferinde savaşa
karşımdaki asker,savaşı hiç kesmiyor

kurdum durdum,bunca yıl kafamı
çektiğim cefa mı,sefa mı?
bende akıl eksik,onda ki deha mı?
hayatım boyunca bilmişlik taslıyor

ağlamayacağım yarim, ağlamayacağım
doğru bildiğimde asla sapmayacağım
bende ki keçi,seni köprüde geçer
inadından yemin ederim,çarpıştıkça yener
öfkem içindeki kötülükten,böyle öç alıyor