Öfke.mutluluk.sevgi.umut

bir kelebek gördüm
kanatları sonsuza uzanıyordu
üstüne mutluluk kattım
yüzünde gülücükler açtı

bir güvercin gördüm
tüyleri sonsuza uzanıyordu
üstüne sevgi saçtım
kaşlarını bir daha çatmadı

bir gül gördüm
yaprakları sonsuza uzanıyordu
üzerine umut serptim
mis gibi kokmaya başladı

her şeyi güzel görüyordum
ama öfke deliriyordu
dünyada var olmak için
kelebeğin kanadındaki mutluluğu
güvercinin tüylerindeki sevgiyi
gülün yapraklarındaki umudu
çalmaya çalışıyordu

hepsini yok etti ama
içimdeki
mutluluğu
sevgiyi
umudu
yok edemedi
sonunda delirdi
delirdikçe delirtti

öfke şimdi

insanlığı yok eden
sürekli çalınan
bir kapı olarak
hayatımıza girdi