Ofların Uçtu Gönüle

of ile...
başladı hasretin közü
yine of'larımla tuf tuf ç/ektim

bilir misin
kara tren misali seslerimiz çakıl taşlarına b/oyandı
karası ak yüzlerimiz oldu
ak güvercinler uçuverdi uzak diyarlara

ardında iki çift gözyaşına
bu kadar sevda sığmazken
bu kadsar acı varken
bilmem ne düşünmeli
dünü rüşvet bugüne sardı yurdumun kara bahtsız kederi
tasası varken
görmezsek de
seni görmek bir dünya kadar
sevinç
mutlu
umutlu gönül suları

şimdi söyle
yüzünde bir salkım üzüm suyu kadar pak görünen
sirkesi yokken
eskiyen
tatlı gülüşünle gözüm sende kaldıkça
hüzün yok sana olan sevdam

ne söylesem
ne görsem sen görünürsün içimde
uzak bir düş mü
sardığım yüreğimdeki senler varken
ne olacak diye dağları aşam dedim
yare ulaşam dedimse de
hep hasret kalıyor bağrım yanık gürbetin dilin de

yoksa
acıyan gülüşlrerin kaldı yüreğimde
sesin uzandı bir ömüre sonsuza giden yollarda
acıyan yaralarım varken düşlerimi alma be güzelim

koyma beni kederin kaderine
tasası koca bir yalan dünya yar

of sardıysa hasretine
artık bu şehir yabancı gülüşlerime
sokaklarda yalnızlığım dolaşır sensiz
gözlerim sana hasret kovalar gecesi olmayan yollarda

gel demek de kar etmiyorsa
artık tesseli olmuyor gönlüm sensiz
of'ların uçtu gönüle....

21*12*13*Karataş*