Öğretmenimin Aklı Hâlâ Yarım Kalan Dört İşlemde

Mevsimlerin sonbaharına iliştirilmiş bir hazandır Eylül

Tozlu raflarda unutulmuş kitap arası kuru bir yaprak

Terk edilmiş hatıra defterinde şifreli bir sır

Ve ıslak imzalı bir izdüşümdür hayatın son deminde

Biraz gül, biraz yasemin kokar, biraz da ezber bozar

Çok bilinmeyenli denklem, çoktan seçmeli dersler gibi...

Mevsimler değişir, yıllar geçer, büyür insan, keder-sevinç iç içe...

Kimi güler, kimi ağlar, yokuşta zorlanır, inişte kanatlanır

Gün olur tutar ucundan yedi renkli gökkuşağının şahlanır

Gün olur sazın telinde türkü, şairin dilinde şiir olur alkışlanır

Eylül bu sararır-kızarır, hatta dalına küser kendini yere bırakır...

Ve Eylül, 12’sinde sonbaharın düştü zamana, bölündü ikiye

Çaldı kapısını mesleğine tutkun Köyenstitülü bir öğretmenin

Ki, tam da Türkçe adlarını ezberliyordu geometrik şekillerin

Ata’sından yadigar...Önünde açık Atatürk’ten kitaplar...

-Murabba/Kare, Mahrut/Koni, Müselles/Üçgen vb...-

Dikilir karşısına sarı fistanlı, hüznü içinde gizli eylül

Verir eline çözümsüz, karmaşık bir soru öğretmenin

“Sen matematikçisin, hadi çöz bu problemi, az kaldı

karanlık basacak birazdan, acele et, zaman dar!..”der ve bekler...

Öğretmenin aklı problemin denkleminde

alır eline kağıdı- kalemi, düşünmeden yazar rakamları,

kurulur denklem, çarpma-bölme tamam, durur mu zaman

Sıra toplama-çıkarma işleminde, öğretmenim yorgun,

karışır kafası, önünde yaşam kördüğüm

Doğruyu-yanlışı görmez gözü, artı(+) yerine koyar eksiyi(-)

titrek parmaklarından rakamlar dökülür

Sanki eksilmeye, gitmeye kurulmuş zaman

Ve sanki, sonradan takılmış öğretmenimin ellerine parmakları

tir tir titrer kaleminin ucunda hazan

Kalem kara, baht kara devrilir hayat yere

Ve not düşer aile takvimine:‘12 Eylül 2006,

yaz kızım, bu ne bahtıkara zaman!..’

Öğretmenimin aklı hâlâ yarım kalan dört işlemde...

Rukiye Çelik 12 Eylül 2023

Annem, babam, kardeşim

Dört mevsimlik çatısız, duvarsız evlerinde

Cennetin çiçeklerini suluyorlar hep birlikte yan yana...