Okşamakla Geçmez Ki Acı

kimse anlamaz oldu denizi
susunca martılar...
bir çığlık mı lazım her zaman
dalgalar kayalıklarla öpüşsün diye...
.......................belki de !


tuhaftır aslında
ne zaman bir kadın ağlasa
çulunu serer bir adam yalnızlığa
kapanır kapı
kalp üstü binbir yama...

yola devam etmek mi lazım acaba
.........................yoksaydıklarımızla...
yoksa
tutunmalı mı dallara...
........................muamma !






sen ki
kendi hüznüyle kavrulan çocuk
aşka dair onca hikayeden sonra
dolaştın mı hiç sokaklarda
karda iz bırakmayan adımlarınla...
bakışlarında sağnak
..........................bir başına !





yürek düşürdüğün nakaratlarda
canevinden vurdu mu hiç şarkılar
ağlamayı iyi bilen kirpiklerinle
soluğun karıştı mı gözyaşlarına...
söylesene;
kalbini örseledi mi yaşadıkların
bir demet mimozaya satmayı düşündün mü düşlerini
öyle
durup dururken...




ve akşam vakitleri
yüreği zifir karanlık ,koynu buz gibi soğuk
bir yastıkla paylaşınca hayatı
vurdu mu hiç kalbine sinsi bir ağrı...


biliyorsun
okşamakla geçmez ki acı...
..................................geçmez !
dert olur
hüsran olur
hicran olur...
................bitmez acı...
bir kadın sesi ile huzur bulduysan eğer,
bırak
bırak
gelsin saplansın sancı...
...............................bırak !