Öksüz Kaldım Ben Anadan Öksüzüm

Canımdan can gitti içim yanıyor
Kınamayın dostlar yaram kanıyor
Gözlerimden düşen yaşlar donuyor
Ağlarım çağlarda yaş döker gözüm
Öksüz kaldım ben anadan öksüzüm

Eşsizdi Dünya'da yoktu uyarı
Yüreğime düştü ah ile zarı
Boş kaldı nasılda görünür yeri
Ağlarım çağlarda yaş döker gözüm
Öksüz kaldım ben anadan öksüzüm

Gitti beni yalnız koydu Dünya'da
Sevin kara toprak düştüm feryada
Doyamadım hoş kokuya hoş tada
Ağlarım çağlarda yaş döker gözüm
Öksüz kaldım ben anadan öksüzüm

Dağ gibiydi şu sırtımda dağ gibi
Ova yayla mor sümbüllü bağ gibi
Hasreti gönlüme düştü çığ gibi
Ağlarım çağlarda yaş döker gözüm
Öksüz kadım ben anadan öksüzüm

Yirmi altı Temmuz iki bin sekiz
Yaz ortası beden dondu kesti buz
Kapandı gözleri soldu nurlu yüz
Ağlarım çağlarda yaş döker gözüm
Öksüz kaldım ben anadan öksüzüm

Mahmut'un hasretti herdemde sana
Hasretinle gezdim hep yana yana
Şimdi hepten ANAM döndüm volkana
Ağlarım çağlarda yaş döker gözüm
Öksüz kaldım ben anadan öksüzüm

01-04-2006 yazım 26-07-2008 rütüş

Anama olan hasretle başlayan ölümüyle tamamlanan öykünün şiiri.Dünya'sını değişen tüm annelere içindede anneme Yüce Yaradan'dan bol rahmeler dileğimle