Okudum Seni G/özüme

Geldim
giderken seni gördüm okudum g/özüme
baktım gülümseyişine kaldım

dil tutulur yürek ağlarken dumanlı yolların yoldaşı ol
aydınlığın y/arınına
bende yanayım
yana yana
kana kana hasretine k/alayım
sevdim desem inanmazın derdine k/alışıma
n/eyleyim ben böyle yarı....

aşağıdan yukarıya düşlere asılmış gülüşlerin
yokken acılar bize rehber oldu yarını çukur sarnıçlarına
aynalar endamına bakıyorken hatırlarım sana düşkünlüğümü
asıl olan ak beyazdır yaşam kendisi
izleri ay gecelerden izler bırakan

biz yaparız ışıklı yolun düzen bilmeceleri
görünen köyün nazlı güzeline ne söylenmeli
umuda geç kalmışlığın bedeline sevda yağmuru
karlar yağdı başımda taş duvarlar konuşmaz bildiğim

gündüzü gecesi var bildiğim
yada yok görünür sevdamın yarası vardır sildiği
ay karanlık gecelerden ışıklı yol
ay beyaz göründü yüreğimin bahçesi gül kırmızı

sokaklar sessizliğe koşuyor
hava yorgun kış mevsiminde karalar bağladı geceden
aydınlığın örtüşünde beyaz gelinliğin son perdesi
yürek bahçesi güllerine ağlıyor

selin akıntısı yol eyleyen yaşam seriveni sana koşan yollarda yorgunum
gözlerimle sevmiştim yüreğimin gülü Nazlı Canı

ey dilberim yeri göğe sığmayan solmayan maviliği ay geceler
güzel ne yaşamaksa seni sevmek umudun t/aşı

merkepli katırlı yollara savurma trene bindir de geleyim
yol eyle gönüle hoş bulsun sevdam doyumsuzluğa k/alayım
yarına umut gözlerim arar seni her vakit yollarında

nerden tutsam
sen görünürsün yaşan bilmecesi düşüm
orası su üstünde saman yığını
yüzen sahahlara hayal kurduk ayazlarda gönüle çalan cemrede
zemberi ayları daha çok buza bezenen gülün kokusu gelmiyor

saman kayıyor sabunlu yerlerde
gideceği sulara
konacağı yerlere konsada umutsuzluk yok yaşamda
güle konsam sevdamın kayboluşunu neyleyim

bir göz
bir bakışın bir söze saldın umutsuz çaresizliğini
acılar serpti umuda hatıra izleri revan yollarda
okudum seni g/özlerime

12*01*13*Karataş*