Okunmamış Mektuplar

Vaktiyle birbirini seven iki genç vardı,
Bizim oralarda,
Bunlar birbirlerini o kadar çok seviyorlardı ki,
Ne siz sorun,
Nede ben anlatayım.
Gün geldi,
Bu iki genci ben diyeyim felek,
Siz deyin kader ayırıverdi birbirlerinden
Geriye sadece arkalarında bıraktıkları,
Hiç açılıp okunmamış mektuplar kaldı,
O unutulmaz yaşanmış sevgilerinden.
Acaba ne yazıyordu,
Sevgi kokan rengarenk mektupların içinde.
Bilinmez yaşanmış sevgiler mi?
Aşk şiirleri,sevda türküleri,
Yoksa ayrılığın getirdiği o hüzünler mi?
Kimse bilmiyordu içindeki yazılan şeyleri.
Sevenlerle sır oldu,
O okunmamış mektuplarda.
Aylar,yıllar geçti,
Gün geldi,
Acılara fazla dayanamayan,
O sevgililerin ebeveynleri,
Karar aldılar mektupları okumak için.
Belki biliyorlardı acılarının tazeleneceğini,
Biliyorlardı yeniden üzüleceklerini,
Ama okunmalıydı,
Açılıp okunmamış o mektuplar.
Ve açıldı oradan,
Göz yaşlarıyla ıslanmış,
Kırmızı güllerle süslenmiş,
İçi buram buram hasret kokan,
Okunmamış bir mektup.
Yazıyordu içinde,
Ayrılığın rüzgarları,
Hasretle yanan bir kalbin atışları,
Karlı dağların zirvesinde,
Üzerlerinden geçen,
Hain mermi ışınları.
Ve daha neler neler...
İşte böyle okunmamış bir mektup.
Yarinden ayrı kalan bir gencin,
Askerden gönderdiği,
Görülmüş fakat okunmamış,
Göz yaşı ve kanlı mektubu.