Olamıyor

...
Dönüşü olmayan karanlık yollarda yalnız yürürken
Kimsesiz umutlarım vardı heybemde,
Dünleri düşünerek mutlu olmayı da öğrenmiştik hani zamanında
Dünlerim yetemedi bugünlerin üstüne sermeye
Hayallerimde oldu benim kimseyi yakıştıramadığım,
Düşlerde kurdum zamansız ipeklere sarıp sakındığım,
Ve boşluklarımda oldu benim yerine kimseleri koyamadığım..
Bir hayatım olamadı bir de sen hayatımda..
Kimileri alışkanlık edinir sevmeyi
Kimileri yalnız yürümeyi unutur sokaklarda
Bense her adımımda içime işleyen ayaza alışkın
Ellerim ceplerimde..
Dargınlığım ne sana ne de kuramadığım hayatıma,
Dargınlığım kendime,değer veremeyişime..
Mutsuzluğumun bir numaralı zanlısı yokluğunla huzur doluyken sen
Benim kimseyle paylaşamadığım hıçkırıklarım da oldu..
Ve gözyaşlarımı bir sen göremedin
Başkalarının bildikleri bambaşka..
Canım yanıyor dedim gözyaşlarıma sebep,
Yokluğun acıtıyor diyemedim de düğümlendi boğazımda sevdan..
Yalnızlığa can edipte ömrüme solurken bu sisli hayatı
Önümden geçen sevdalılara aldırmadan yürüyorum
Umrumda değil hayallerim ne de ..
Ve kendimi kandıramamakta acıtıyor canımı
Sen yokken olmuyor işte
Olamıyor..
Denedim yoruldum yerin hiç dolmuyor...