Öldüğüm Kim Bilmiyorum

KADIN DOĞUMSAL BİR G/ÖZLEM & SESSİZAĞLA/MA

AYAK İZLERİ
Doğar doğmaz ayak izlerini alıyorlar bebeğim; biliyor muydun?
Yürüyemeyesin diye,
Koşamayasın diye,
Bağıramayasın diye...
Önce;
sesini çalıyorlar....


(BİR ANI)


Sen, ey kırmızı dudaklım,
Evet ya,
Kıızdın......
Ölmeden!,
Kayıtlara ölü yazıldın!!!!!!!

Doğdun ve öldün,ölü/mü/ verdin (ellerine!)
Anan sordu:
_namazı kılınır mı?
Diye...
Ne bilirdin namaz nedir...?
Yanına bir bebek daha koydular nefes alan.
İşte o yaşayandı ya...
Sen!!!!!
Ölü olan!.........

Rengi beyaz,
Sen; kapkara,
Yanakların al,
Dudakların kıpkırmızıydı,kızıl..
(neredeyse ihtilal yapacaktım!!!....Yapacaktım....yapacaktım....)
Öyle minnacık,öyle güzeldin ki...
Tüm OYUNCAK bebeklerden daha güzel!/din!/

Oyuncak ömrümüzde...



Annen ki
Ah annen!
Sen öldün dendiğinde,
Ağlamadı bile...
Gönlüm kan revan
İçimdeki çağlayan,sessiz
ve taşıyordu hüznün nehri...
Sessizlik ıssızlığında hiç kimseye çaktırmadan!
Annen;
_Ben kurtuldum değil mi,doktor bey?

Sen!!
_Öldüğüm KİM bilmiyorum!!!!

Sen...
Ölmeden unutuldun yeşil bezlerin arasında,
Avutulmana gerek yoktu ya,nasıl olsa!!!!
Kapadılar yüzünü ölmeden beden!
Sen////i;.........ölmeden kefen/////lediler!)

Yaz 1993-istanbul-hasanpaşa-kadıköy