Öldüm mü Şimdi Ben
Yüzümden dökülü veriyormuş çektiğim acılar.
içimdeki tüm sağlıksız, akılsız, sessiz duygular gözlerimden okunuyormuş.
her nefesde, başımı dayadığım otobüsün o soğuk buğulu camına yapışı veriyormuş içimin kırıklıkları.
Şoför sitemde.
Dışarda kar,
her taraf bembeyaz,
Ve soğuk.
aklımda sen.
kulaklarımda hiç gitmeyen sesin ve sevgi sözcüklerin.
Islağım sırılsıklamım.
Tanınmaz halde, kıpkırmızı burnum ve kulaklarım.
yavaş yavaş yitiriyorum galiba benliğimi.
yüreğimin aklıma karşı kazandığı her galibiyet beni kümenin daha da dışına itiyor.
daldığım o en derin denizden vurgun yiyip çıkamıyorum.
çırpındıkça daha diplere gidiyorum.
batıyorum, batıyorum, batıyorum...
Ve hertaraf karanlık.
öldüm mü şimdi ben?
son kez tutamadan ellerinden.
Elveda o halde sevdiceğim.
Bir şiirde yaşıyorsunuz sanırım🙂
Kutlarım, güzeldi