Ölebilirdim O Zaman

hüzün olmasın demiştim
hiç olmazsa bu kez
olmasaydı bulutlarda mavi siyahı
şen çocuk kahkahaları olsaydı şimdi
denizde bir akşam üstü yerine
gün ortası pırıltılarında
güneşe raks eden martı çığlıkları
gökyüzünün mavilerine asılı
uçurtmalarıyla çocuklar



havada çocuk sevgilerin ten kokusu
rüzgarın sesini dinlemeliydi
huzurla
kayalıklara vururken dalgalar
elleri çiçek çiçek
kaybedilmiş kokuların artığı
göğsünde toprağa meyilli yüreği
an gibi geçen ömürlerin arkasında
ölümün kol gezdiği
hayatlar olmasaydı



şimdi gülümseyen gözler
derin kuyular düştüğüm
çıkamadığım
bir denizin mavisinde siyahın gölgesi
saçlarımda karlı bir kış günü
sonra hüzünlü bir şarkı
pencereme konan bir serçenin ağlayışı
gelenden çok gideni olan
bomboş bir gar'da
bekleyen son yolcuyum
yağmurlu ıslak bakışlarda



hüzün olmasın demiştim
hiç olmazsa bu kez
bulutlarda mavi siyahı
şen çocuk kahkahaları olsaydı
böyle bir akşamüstü yerine
ölebilirdim o zaman

belki aklım takılıp kalmazdı
gözü yaşlı her çocukta geriye ...














22 . 02 . 2014
istanbul