Ölen Sevgiliye...

Ölümünün üzerinden henüz iki yıl geçti...
İçimdeki acıyla yaşamaya çalışıyorum...
Dalıp yaşadığımız eski hatıralara...
Şu anki halimden uzaklaşıyorum.

Unuttuğumu düşünme seni...
Ben o kadar vefasız bir adam değilim...
Görmek isterdim son kez gözlerini...
Sonrasında alır başımı giderdim...

Bu kadar zor olacağını düşünmemiştim...
Yokluğunda meğer hayat diye bir şey yokmuş...
Sesimi duymayan sana...
Şimdi ben bir şeyler yazıyorum oturmuş...

Nasıl can yakıcı tahmin edemezsin...
Belki senin rahatın yerindedir,
Belki böyle daha mutlusun,
Kim bilir?

Ama dedim ya, ben yapamıyorum...
Belki ayrılsak bu denli canım yanmazdı.
Hiç birşey söylemedin ki .
Gidiyorum bile demedin...
Belki söyleseydin,
Durdurabilirdim...

Sen benim yaşadığım en büyük huzurdun...
Şimdi bu habersiz ayrılıklar niye...
Niye bu vazgeçmeler...
Karar vermiştik evlenmeye...
Oysa sen, verdiğin sözde dururdun...

Gitmeyecektin...
Söz vermiştik, beraber ölecektik...
Durmadın sözünde, beni beklemedin...
İnsan sevdiğine bunu yapar mı?
Har dakika ölüm gibi gelirken...
İnsan sevdiğine bitmeyen bir zaman bırakır mı?

Ve sen şimdi tüm bu yazdıklarımı okuyorsundur...
Belki de yanımdasın, elini uzatıyorsundur...
Ama kahretsin dokunamıyorum sana...
Ne olursun, son bir kez görün bana...

Artık yatağımın sağ tarafı boş...
Hani orası için şakadan kavga ettiğimiz
Sonrasında gülüp eğlendiğimiz o sağ taraf...
Ben yatacağım demiştim...
Sonrasında bakıp gözlerine
Her zaman ki gibi yenilmiştim...

İşte yatağın o sağ tarafı...
Bir uçurum sanki...
İçine çekiyor beni ve anıları
İki yıldır aralıksız her gece
Bırakıp bir kenara aydınlıkları
Uzanıyorum karanlıklara sere serpe ...

Yatağımızdaki yerine geceliğini serdim...
Kaç zamandır uyku nedir bilmiyor gözlerim ....
İzin vermiyor birşeyler sensiz uyumama ...
Ara sıra üstüm açık uyuya kalıyorum..
Geceliğin oluyor üzerimde uyandığımda ..
Kaçıp geceleri gökyüzünden...
Adım kadar eminim...
Onu üzerime senin serdiğinden...