Ölgün

bir renk seçeceğim zamana.
birbirine yansıyan dengelerim olacak
ters akisli desenler çizeceğim
imdadıma yetişecek her damla
sessizce yürür gibi hissedeceğim.
hatırlayacaksın.
işte o zaman saatlerim senin olacak.
mevsimlik irdelemelere atacağım yarattığımı
göğe bakacağım usulca
ilhamsız her satır gibi ağlayacağım
bir şarkı olmayacak fonda,
bir rüzgar da uğuldamayacak
sesleneceksin.
sesin, kendi sesin değilmişçesine bir şaşkınlık basacak
kusacağım.
renkleri öldüreceğim birer birer
kendime şaşıracağım
vakit çok zamansız gelecek
sesini tanıyacağım yıllar sonra
koyu maviden siliğe dönecek ve
ellerine bakacağım.
bir buketten çok, renkler arayacağım avuçlarında
maviler, yeşiller, kahveler, sarılar...
yansımayı seveceğim
olduğum anı benimseyeceğim
ve bir parça çalacak,
uyanacağım.
uyanacaksın.
önceki geceni anımsayacak,
yılacak,
öldüğünü zannedecek
ve tekrar yaşayacaksın.
kafan buğulanacak ve göğe yansımana bakacaksın
elbette ben de seni göreceğim.
ama en çok susacak
ve kendi suretimi unutana değin
seni resmedeceğim.

Haziran//2016