Olmaz mı

Veda,
Senin gözlerindeyse;

Tükenmez kalemle yazılamayan adına
Kurşun kalemin silinmiş izleri eşlik eden,
Son vals çalındığında ölen kadına
Ölme demektir.

Hatırla kaybedilen hayatı,
Prensi, beyaz atı,
Hatırla yasak elmayı,
Ademi ve Havvayı
Gitme! demektir.

Üşütürsün şimdi kışın başında,
Kalın giyin demektir,
Sevmektir.
Asıl veda seninle ölmek yerine,
Sensiz ölmek midir?

Bilmesek olmaz mı?
Bilmesek ve yürüsek yemyeşilde...
Nefes kesen kanlar içinde hıçkırmasak ilkbahara,
Bilmesek birbirimizi.
Sen yolda yürürken ses çıkaran oyuncaklara baksan,
Ben tam da o sırada çocuklarıma şakalar yapsam,
Vedalaşmış olsak da, aslında olmasak.
Yani sen hiç olmasan, ben hiç olmasam...
Yani sessizlik seni anlatmasa.
Kırmızıdan nefret etmesem.
Evimde uyuyabilsem mesela...
Hiç ağlamasam sana.
Dokunamamak olmasa
Sokaklarla konuşmasam.

Vedalar...
Seninleyken;
Sensizlik olmasa.

Salkım üzümden şarap nasıl oluyorsa,
Akan ırmaklar nasıl durmuyorsa,
Aşk...
Aşk, karanlıkta gün batımını hissedince,
Sensizlik, "e" ve "i" harflerini yutup,
Sonsuzluğa gelince...
Onsuzluk da olmasa.

Olmaz mı,
Dostlar?

Veda...
Hiç olmasa?