Ölmedi İçimdeki Umut

Kurumadı gözyaşından nehir

İnatla yeşerdi dalsız ağaç

Tükenmedi yalnızlık

Kökleyip çıkaramadılar yürekten

Kendine inanan yaşama sevincimi çocukluktan biliyordum

Kötülük iyi saklanır ama kaybolacak kadar maheretli değil

Sokaklar karanlık madem, ışığı biz yakalım

Bir kandil akşamı olsun, ipleri gerelim ellerimizde mumlarla

Eve dönen amcaların ayaklarına, filelerinde taze marullarla

Bir mum parası kadar ucuz bazı hayatlar

Herkes ucuzluğun peşinde koşuyor madem, pahalıyı biz alalım

İnsan kendi değerinin bedelidir

Ölmedi içimdeki umut

Ben yeşertmeyi öğrendim, sende öğren

Kapı önlerinden kadınları eksilten zaman acımasız

O zaman, evleri kapısız bırakacak kadar acımasız

Kapıları biz açalım, bir eli anasız bir eli boş çocuklara

Ölmedi içimdeki umut

Kalan ömründe herkes bazı şeyleri anlarsa sessizce

Ben olmak, içten içe ve gizlice yaralanmaktı sessizce

Kökleyip çıkaramadılar yürekten

Kendine inanan yaşama sevincimi çocukluktan biliyordum

Kötülük iyi saklanır ama kaybolacak kadar maheretli değil

Ben iyiliği aramayı seviyorum, sende sev

Ölmedi içimdeki umut

Kurumadı gözyaşından nehir

İnatla yeşerdi dalsız ağaç

Kararmadı dünya