Ölmemişti...1

bugün ki coşku görülmeye değerdi,
yıldızları terkeden bir kaç kısa yaşamı andık birlikte
mesela diyip aşkı tanımlayan cümleler kuruldu
el atsan gökyüzüne uçsuz bir buluta değerdi
ne denli bir umutla sarıldık sımsıkı birbirimize
tam o an biri, yanı başımdaydı... vuruldu.


gözkapaklarım açılıp kapandı öncesinde
ardına düştüm o uzaktan gelen ölüm sesinin
yumruğumu sıksam nafile, başının ucunda gözlerim
dayan! dayan! demeye kalmamıştı sürüklendi yere
o an işte herkes döndü ve keskileşti bakışlar
onca ses onca bağrışma... bir anda duruldu.


-------------------------00.12 gece ambulans sirenleri

na ni ......................

na ni ......................

durmadan gidip gelen o nabız
ve inatsız devam ediyordu inancımız
hemşire sağ başında durmadan telaşlıydı
sanırım o da ilk ölümünü paylaşıcaktı

varmaya az kaldı dedim kulağına kısık sesle
kısık sesle az kaldı...

o gülümsedi sandım sevindim bir anda
açıldı ambulansın kapısı
ölmemiştin hala...
umudum yerindeydi
güne çok vardı daha
birlikte görebilirdik günü
dua ettim...
dua ettikten hemen sonra yavardım tanrıma.



kimseciklere haber veremedim
korkuyorum, kötü birşey olmasından
bekledim sabahı
kısacası ben bekledikçe dünya küçüldü
gözbebeklerime çöktü gecenin karanlığı
bir küçük kız yanımdan geçerken üzüldü,
üzüldü halime
ve dönüp durdum o koskoca hastanede
çıkıp bir haber verilmedi diye
bağırdım
sesimi haykırırcasına bağırdım...
ama mutluydum...
umutluydum ölmemişti hala...