Ölmeyenler

Tüm yıkıntılar bugün üzerime tekrar yıkıldı.
Hani öyle dedin ya,
Hani ?olmaz' dedin ya,
Kırık neşterlerle içim kıyıldı.

Bir an gözlerin gitti gözlerimin önünden
Bir karanlık boyandı.
Kara deliklerden ölüm paçama sarıldı.

Umutlar hep peşinden koştururdu beni,
Aldı başını gitti bu akşam.
Tüm papatyalar soldu, dalları kırıldı.

Bilmez Allah'tan başkası halimi,
Bir tabut yürüyor dört kolu havada,
Gidemem diyordum fakat bembeyaz bir örtü,
O an ruhum kalbimden sıyrıldı.

Kendi kendime kayboldum.
Bulamıyorum kendimi bu gece nerelerdeyim.
Şiirlerim acıdan geçti bu gece,

Bir gösterişli vazoydum şu masada kırıldım.
Yarın ne getirir bilemem,
Evet, benim içinde bir şey değişmedi.
Yine uykusuzdum, yine uykusuzum,
Çok alışmışım sana, bir vurgunda dağıldım.

Ne oldu biliyor musun?
İlk önce yalnız kaldım fakat umudun vardı.
Umudunda bıraktı gitti şimdi,
Tüm umutlarıma darıldım.

Seni yaşamak istiyordum.
Hayatımın tiyatrosu idi bu,
İlk kez böyle şapşal bir Romeo,
Oynadım işte, sahnede nasıldım?

Darbuka klarnet ağırlamadı bu sefer,
Acı bir kanun taksimi uğurladı.
Teselli ödülümü aldım gidiyorum.
Fakat ben bu kaybedişe çok alındım.

Elimde şarkılar var senden kalan,
Irak mevsimlere ait üzgün resimler,
Ve bir demet küskün çiçek,
Hazin çiçeklerle kıvrım kıvrım kıvrıldım.

Kim bu giden omuzlarda,
Bir aşk sandalı kalabalık denizinde,
Salınıp gidiyor karanlıklara,
Aşkın aşk olduğuna ben nasıl inandım?
anka