Ölmüşçesine Titizce

Ne tarafa dönersen içine işler ayazım..
Sen ki...
Yitmelere sevdalı bir kara telaş ,ki gözlerinden silemem ayrılıkları..
Hep gitmeleri çeker canın havada bahar kokusu, evrendeki sevdaya inat..
Adım çeker varışların..
Maphus çeker gözbebeklerim..
Adına hasret,sevdana yabancı..
Ben ki hiç sevemedim ayrı kaldığımız zamanları
Sana hasretken bitirmişken tam da umutlarımı..
Neye yarar ki gideceksen..
Yollarına serilecek avare bir gönlüm..
Oda senden hatıra viran,yıkık..
Kimseye benzetemediğim yağmur telaşında gözbebeklerin
Nereye varacağını bilemez ve seçemez adresini..
Neresine koymalı ömrümün varlığını..
Ve ne kadarını kaplar acaba hasretlerin..
Bende bana yetemeyişin kadar sevebildin mi acaba beni..
Kaybettim..
Ne zaman başlamaya gayret etsem hep sonlarda buldum kendimi..
İlk açtığım romanların heyecanını yaşayamadan mutsuz bir son buldum tozlu raflarda..
Beni sevmeye hep geç kaldın sen..
Ayrılıklarsa hep ertelendikçe daha da sıklaşan bir çalar saat gibi ensemde..
Hiç bırakmadı peşimizi..
İzin vermedin..
Vaktin olsa sevebilir miydin beni..
Ömrüne işleyebilir miydin bakışlarımı nakış nakış..
Ya da bitmeye en uygun anda susabilir miydin asilce..
Ya da gittiğin an bitebilir miydin bende, ölmüşçesine titizce..